Düşmənlər xarici, satqınlar isə yerlidir

Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasının yüksək vəzifəli rəhbərlərindən Boris Yeltsin, Aleksandr Yakovlev və Baş katib Mixail Qorbaçovun hakimiyyəti dövründəki digər rəsmi şəxslərin satqınlığı və xəyanəti konkret faktlarla sübut olunmuşdur.

SSRİ-nin başçısı kimi M.Qorbaçovun ölkənin yaxın və uzaq bütün müttəfiqlərinə, o cümlədən Almaniya Demokratik Respublikasına, Koreya Xalq Demokratik Respublikasına, Əfqanıstana, İraka, İrana, Kubaya, Vyetnama, Yuqoslaviyaya, Albaniyaya qarşı və s. xain hərəkətləri, dönüklüyü bağışlanmazdır.

1989-cu il 15 fevral - Sovet qoşunları sosialist Əfqanıstan Demokratik Respublikasından çıxandan sonra Qərb oranı işğal etdi. Ölkənin prezidenti kommunist Məhəmməd Nəcibullanı döydülər, işgəncə verdilər, maşına bağlayıb sürüdülər, səhərisi günsə qardaşı ilə birlikdə camaatın gözü qabağında asdılar. Onun qismətinə dəhşətli ölüm, alçaldılma və uzun aqoniya düşdü. Qardaşının cəsədi bir gün sonra dəfn üçün verilsə də, Nəcibullanın meyiti bir həftə asılı qaldı. Sonra da naməlum yerdə bir quyuya gömdülər. Qərbin vəhşi demokratlarının ayaqları altında inləyən indiki Əfqanıstan utanmadan 15 fevralı hər il Milli Qurtuluş Günü kimi qeyd edir.

Unutmayın ki, Sovet qoşunlarının məhdud kontingentinin 1979-cu il dekabrın 24-də Əfqanıstana daxil olduğu gün, bu, SSRİ ərazisinə nəhəng miqyasda İslam fundamentalizminin və narkotik ticarətinin nüfuzunu 10 il ləngitməyə imkan verdi.

Bütün bunlar, sovet mediasını tənəzzülə uğradan “boz kardinal” A.Yakovlev kimi satqınların, sadə düşüncəli, mehriban sovet xalqını burjua fərdiyyətçiliyi və istehlakçılıq miazması ilə zəhərləyən liberalların, vicdansız Qorbaçovun özünün və təbii ki, Yeltsinin əli ilə edilib.

Təbii ki, bu buqələmunlar göydən düşməyiblər, bəs, haradan gəliblər? Bu gün bu sualın cavabı yoxdur. Üstəlik, heç kim onu ​​axtarmır. V.İ. Lenin vəsiyyət edirdi: “Hər bir inqilab, əgər özünü müdafiə etməyi bilirsə, dəyərlidir”. Və müəyyən vaxta qədər SSRİ-nin onu müdafiə edəcək birisi var idi - SSRİ Nazirlər Soveti yanında Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsi.

Yuri Andropov SSRİ Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsinə sədr təyin olunandan sonra qəribə hadisələr baş verməyə başladı. Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsinin burnu altında xaricdə antisovet təlimi keçən, əqidəsini, məsləkini, heysiyyətini ABŞ dollarına satan naqqal, çərənçi Qorbaçov, prinsipi, dəyanəti olmayan alkoqolik Yeltsin partiya və dövlət hakimiyyətində ən yüksək vəzifələrə yüksəlməyə başladılar.

Sovet ənənələrinə qarşı həyasız böhtançı mövqe tutan Aleksandr Soljenitsın 1973-cü il fevralın 12-də dövləti cinayətkar kimi həbs edilmiş, lakin Y.Andropovun tövsiyyəsi ilə bu satqın sovet vətəndaşlığından çıxarılmış, ertəsi gün isə SSRİ-dən Almaniya Federativ Respublikasına deportasiya olunmuşdu. Bundan sonra həmin xəyanətkarın əl-ayağı açılmış, daha geniş antisovet təbliğatı ilə məşğul olmuşdur. Halbuki, o alçağı ömürlük həbs etmək və ya güllələmək lazım idi. Bu, olardı əsil demokratik qərar!..

Ancaq sovet ideologiyasına sonsuz sədaqəti ilə fərqlənən, möhkəm əqidəli rəhbərlərdən - Sov.İKP Leninqrad Vilayət Partiya Komitəsinin birinci katibi Qriqori Romanovu, Sov.İKP MK-nın katibi Fyodor Kulakovu, Sov.İKP MK yanında Mərkəzi Nəzarət Komissiyasının sədri Mixail Solomentsev və Ukrayna Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin birinci katibi Vladimir Şerbitskini əsassız olaraq ləkələdilər və idarəetmədən kənarlaşdırdılar. Nə ölkə rəhbərliyinin birinci şəxsi, nə də DTK tərəfindən bu namuslu, ləyaqətli, böyük həyat təcrübəsinə malik insanlar müdafiə olunmadı. Əksinə ölkənin digər təhlükəsizlik orqanının başçısı - SSRİ Daxili İşlər naziri Nikolay Şelokov və həyat yoldaşı intihar etdi. L.İ.Brejnevin qızı Qalina Leonidovanı ləkələyib nüfuzdan saldılar.

Yeri gəlmişkən M.Qorbaçovun təkidi və təzyiqi ilə Sovet İttifaqı Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsi Siyasi Bürosunun üzvü, SSRİ Nazirlər Soveti sədrinin birinci müavini Heydər Əliyevi pensiya adı ilə işdən çıxartdılar.

Əgər bu hərəkətlər SSRİ-nin müdafiəsi adlanırsa, onda onun xəyanəti nədir? SSRİ isə obyektiv zərurətdən deyil, məhz xəyanət nəticəsində dağılmağa başladı.

Mən indi SSRİ Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsində kimisə ittiham və ifşa etmək fikrindən uzağam. Ancaq gec-tez biz Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsinin SSRİ-ni qorumaq kimi borclu olduğu əsas vəzifəni niyə yerinə yetirə bilmədiyini anlamalı olacağıq.

Ədalət Abdinov